یادمه از بچگی از اسمم خیلی خوشم نمیومد. نمیدونم چرا ولی به نظرم اسم «امیر» نسبت به اسم فعلی که دارم جذاب تر بود تو اون زمان. میدونی شاید جالب باشه ولی هر کسی که اسمش امیر بود و من میشناختمش، آدم به اصطلاح شاخی برای من تداعی شده بود!
بزرگتر شدم و تا به این دو سال اخیر از عمرم تا حالا خیلی کسی من رو به اسم صدا نکرده بود! شاید چون خیلی آدم اجتماعی نیستم و با هیچکسی چه تو دنیای مجازی یا چه تو دنیای حقیقی معاشرت نداشتم.
اما تو این دو سال تو دنیای مجازی بیشتر حضور داشتم و طبیعتا دوستان بیشتری رو هم پیدا کردم.
اسمت چیه؟ اینجانب
اینجانب چطوری؟
اینجانب چخبر؟
اینجانب بامزه شدی امروز :-)
کلمه‌ها و جمله‌های بالا چیزی بود که تو این چند وقت بیشتر از همیشه میشنیدم. انگار اون بچه خجالتی دیروز، امروز حداقل تو یک جامعه مجازی میتونی چندتا دوست معمولی داشته باشه. درسته هنوز تو دنیای حقیقی شاید اون پسربچه خجالتی و منزوی باشم ولی دیگه آرزوی «امیر» بودن رو نمیکنم.
اسم واقعی خودم رو حالا حالا‌ها سعی میکنم اینجا فاش نکنم. اینجا میخوام همون «اینجانب ناشناس» باقی بمونم.
خیلی سال گذشت. تو این سال‌ها اینجانب متنفر از اینجانب بودن، بود اما دیگه همه چی تغییر کرد. من اون منه قبلی رو تغییر دادم!
حالا سرم رو میگیرم بالا و میگم «من اینجانب ناشناس هستم...»